شیوه‌نامۀ تدوین مقالات دوفصلنامه پژوهشنامهء تمدن ایرانی
دوفصلنامه پژوهشنامه تمدن ایرانی توسط گروه تاریخ دانشگاه شهید باهنر کرمان چاپ و منتشر می گردد. پذیرش اولیۀ مقالات مشروط به رعایت نکات زیر بوده و پذیرش نهایی و چاپ آن نیز مشروط به تأیید داوران مقاله و هیئت تحریریهء نشریه است.
الف. شرایط پذیرش مقاله
ب. شیوه‌نامۀ مورد قبول دوفصل نامه
از پژوهشگران محترم انتظار می‌رود که در تدوین مقالۀ خود، موارد زیر را لحاظ و سپس به ایمیل نشریه ارسال فرمایند:
1- مشخصات
نام و نام‌خانوادگی نویسنده/ نویسندگان، میزان تحصیلات، رتبۀ علمی، گروه آموزشی، نام دانشکده، دانشگاه، و شهر محل دانشگاه نویسنده/ نویسندگان، نشانی آدرس الکترونیکی نویسنده مسئول/ نویسندگان، نشانی، کدپستی، شماره تلفن‌های همراه، منزل، محل کار و دورنگار.
2- رسم‌الخط مقاله
براساس دستور خط فرهنگستان زبان و ادب فارسی تنظیم شده باشد و رعایت نیم‌فاصله در نوشتن واژه‌ها الزامی است.
3- متن مقاله
مقالات از نظر حجم مطالب حداقل 15 و حداکثر 20 صفحه (در ابعاد قطع وزیری: حاشیه بالای صفحه 5/8، پایین صفحه 4/85 و حاشیه چپ و راست 4/5 سانتیمتر) و کلمات آن بین 5 تا 7 هزار کلمه هستند. متن با قلم B Zar با فرمت 2007 تا word 2010 نوشته شود. اندازۀ قلم 13 و در چکیده، ارجاعات و فهرست منابع 12 است و قلم چکیدۀ انگلیسی Times News Roman است.
عنوان مقالات گویا، مختصر و متناسب با محتوا باشد.
ارائه چکیده (در 150 تا 250 واژه) و واژگان کلیدی (3 تا 5 واژه)، به دو زبان فارسی و انگلیسـی الزامی است. یک چکیده شامل هدف یا انگیزۀ تحقیق، مسئله، روش و خلاصۀ یافته‌ها و کاربرد آن است؛ همچنین، متن مقاله‌ها مشتمل بر مقدمه، مباحث اصلی، نتیجه‌گیری و فهرست منابع هستند. لازم به ذکر است که مقدمه (شامل ارائة مطالب برای ورود منطقی به متن اصلی و ارتباط با مسائل پژوهش میباشد و در آن ذکر پیشینة پژوهش به منظور دریافت بداعت پژوهش، الزامی است). به عبارت بهتر مقدّمه باید دربردارندۀ بیان مسئله، پیشینه پژوهش و ضرورت بحث باشد و هر کدام از این موارد در بخشی مجزّا ارائه گردند.
مقاله بر روی صفحه استاندارد، شامل 20 سطر متن و فاصلۀ خطوط 1 تنظیم و به همراه فایل PDF فرستاده شوند.
اسناد، تصاویر، نقشه‌ها، جداول و مانند اینها به پایان مقاله پیوست می‌شود.
آوانگاری و معادل انگلیسی نام‌های خاص، اصطلاحات و واژگان تخصصی در پاورقی، ذکر گردد.
4- شیوهء استناد
ارجاعات مقاله، درون متنی و به شیوه زیر است:
نام خانوادگی نویسنده، سال انتشار، شمارۀ جلد و صفحه درون پرانتز آورده شود (احمدی، 1391: 2/ 56) و در لاتین (Lane, 1952: 120). چنانچه به بیش از یک اثر از نویسنده‌ای در یک سال ارجاع داده شود، آثار مدنظر با قراردادن حروف الـف، ب، ج، د (a, b, c, d در لاتین) متمایز گردند.
برای ارجاعات تکراری، واژه «همان» (در مورد منابع لاتین ibid) به کار می‌رود.
در ارجاع به فرهنگ یا دانشنامه و منابعی که دارای مدخل هستند، به این صورت عمل می‌شود: (دهخدا، 1365: 4/ 321، ذیل «جوانمردی»).
در پایان مقاله، در ابتدا منابع فارسی و سپس منابع لاتین، براساس نـام خـانوادگی نویسـنده، بـه ترتیـب حروف الفبا و به صورت زیر آورده می‌شود:
کتاب: نام خانوادگی نویسنده/ نویسندگان، نام نویسنده/ نویسندگان (تاریخ انتشار). نام کتاب بـه صـورت ایتالیک (ایرانیک)، نام مترجم یا مصحح، شمارۀ جلد، محل انتشار: نام ناشر.
مقاله: نام خانوادگی نویسنده، نام نویسنده (تاریخ انتشار). «عنوان مقاله»، نام مترجم، نام نشریه به صـورت ایتالیک (ایرانیک)، سال نشریه، شمارۀ نشریه. صفحات مقاله.
نمونۀ فارسی:
کلوزنر، کارلا (1363). دیوانسالاری در عهد سلجوقیان، ترجمه یعقوب آژند، تهران: امیرکبیر.
نمونۀ لاتین
Lane, George E. (2003), Early Mongol Rule in Thirteenth-Century Iran: A Persian Renaissance, London and New York: Routledge Curzon.
منابع اینترنتی: نام خانوادگی نویسنده، نام نویسنده (تاریخ دسترسی). «عنوان مقالـه»، نـام وب‌سـایت (یـا عنوان نشریه الکترونیکی، جلد، شماره، سال)، صفحه، آدرس اینترنتی.
دربارۀ ارجاعات تکراری به جای نام خانوادگی و نام نویسنده، خط ترسیم شود.
برای ارجاع بیش از دو نویسنده: نویسنده اول و دیگران.
شیوۀ ارجاع اسناد نیز مطابق الگوی آرشیو سند در سازمان‌ها عمل می‌شود.