شیوع بیماری آبله و روش های درمانی آن در ایران عصر قاجار با تاکید بر ایالت‌های کرمانشاهان و همدان

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه تاریخ، دانشکده ادبیات، دانشگاه رازی، کزمانشاه

2 گروه تاریخ، دانشگاه آزاد اسلامی سنندج

10.22103/jic.2024.23893.1353

چکیده

یکی از عوامل مرگ و میرهای زودرس در ایران عصر قاجار شیوع امراض مسری بود. ایران در این دوران بطور کلی از نظر بهداشت و سلامت شرایط مساعدی نداشته و مناطق غربی آن به ویژه ایالت‌های کرمانشاهان و همدان به دلیل قرار گرفتن در مسیر میانرودان، همواره در معرض شیوع بیماری‌های مسری چون آبله قرار داشتند. آبله به عنوان یک بیماری واگیر در طول تاریخ در بین اکثر جوامع شیوع و مرگ و میرهای فراوانی به ویژه در میان کودکان به همراه داشته و در میان بیماری های مسری؛ این بیماری به علت آثار برجای مانده آن بر قسمت های مختلف بدن، یکی از مخرب‌ترین آنهاست. همین امر سبب گردید تا دولت تلاش‌هایی برای مقابله با آن انجام و قوانینی برای مهارش تصویب نماید. این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و تکیه بر اسناد آرشیوی منتشر نشده، متون تاریخی و روزنامه های عصر قاجار به این پرسش پاسخ می‌دهد که شیوع بیماری آبله در ایالت‌های کرمانشاهان و همدان متاثر از چه عواملی بوده؟ و مهمترین اقدامات دولت قاجار برای مهار آن کدامند؟ نتایج نشان داد که جهل و بی‌سوادی، خرافه پرستی، پایین بودن سطح دانش پزشکی، آب و هوای نامناسب، عملکرد ضعیف پادشاهان و حاکمان محلی در اتخاذ تصمیمات مناسب و به موقع برای جلوگیری از شیوع این بیماری‌ از عوامل اصلی بروز آن بوده، و حاکمیت برای کنترل و مهارآن مقرراتی چون اخذ جریمه، گرفتن مالیات از وسایل نقلیه و تخصیص آن به امر درمان، تزریق رایگان، عدم پذیرش دانش آموزان فاقد تزریق آبله، خرید تجهیزات و اطلاع رسانی در روزنامه را وضع نمود.

کلیدواژه‌ها

پژوهشنامه تمدن ایرانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 16 آذر 1403

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار