Tarkan khatun the Solghorid and expanding Mongol’s influence in southern Iran (1259_1262 AD)

Author

Assistant Professor, Department of History, Persian Gulf University, Boushehr, Iran

Abstract

Among the women taking part in the political evoloutions of southern Iran was "TarkanKhatun" the widow of "Sa’debn e Abu bakr" of the solghoridatabaks of Fars. She ruled Fars between 1259-1262 , the same time of establishment of Ilkhanid government. She opened peaceful relations with Holegue, the Ilkhan, during which married one of her own daughter to one of Holegue’s sons. During six years after Tarkan’s death in 1262 the atabak local government lost most of its authority, and Fars was annexed to the Ilkhanid’s state administration system. This study seeks to answer the question "what relation was between the Tarkan’s actions and the mongol’s increasingly presence in southern Iran?" Available evidence recommends that Tarkan’s policy in connecting with Ilkhans through marrying her own daughter to the Holegue’s son at first helped to survive stability and safety in Fars and to protect Fars against mongol’s advancement; but over the longer time results to deeper internal struggles, removing Atabaks Government and increasing mongol,s power in the south. The study was done through historical method and the data was collected through library technique.

Keywords


-     باستانی پاریزی، محمدابراهیم، (مصحّح). (1355). تاریخ شاهی قراختاییان. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
-     بناکتی، داود بن محمد. (1384). روضه اولی‌الالباب فی معرفه التّواریخ و الانساب (تاریخ بناکتی). به کوشش جعفر شعار. تهران: انجمن آثار ملّی.
-     بیضاوی، عبدالله بن عمر. (بی‌تا).  نظام‌التّواریخ. به اهتمام و تصحیح بهمن میرزا کریمی. تهران: کتابخانة علمی.
-     جوزجانی، منهاج‌الدین عثمان. (1342). طبقات ناصری. تصحیح عبدالحیّ حبیبی. ج 1. کابل: انجمن تاریخ افغانستان.
-     خواندمیر، غیاث‌الدّین بن همام‌الدین حسینی. (1353). حبیب‌السّیر. ج 2، چاپ 2، تهران: کتابفروشی خیام.
-     خیراندیش، عبدالرسول. (1387). «شورش سلجوق‌شاه سلغری علیه مغولان و اندیشة او برای عبور از دریای پارس». چاپ‌شده در مجلّة پژوهش‌های تاریخی ایران و اسلام. دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال 2، ش 3، پاییز و زمستان، صص 93- 104.
-     خیراندیش، عبدالرسول. (1394). فارسیان در برابر مغولان. تهران: آباد بوم.
-     زرکوب شیرازی. (1350). شیرازنامه. به کوشش اسماعیل واعظ جوادی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
-     سعدی، شیخ مصلح‌الدین. (بی‌تا). کلّیات. تصحیح محمدعلی فروغی. تهران: جاویدان علمی.
-     شبانکاره‌ای، محمدبن علی. (1376). مجمع‌الانساب. تصحیح میرهاشم محدّث. چاپ 2. تهران: امیرکبیر.
-     غفاری، قاضی احمد. (1343). تاریخ جهان‌آرا. تهران: کتابفروشی حافظ.
-     فصیحی خوافی. (1341). مجمل فصیحی. تصحیح محمود فرّخ. جلد 1. مشهد: باستان.
-     لمبتون، آن. کی. اس. (1372). تداوم و تحوّل در تاریخ میانة‌ ایران. ترجمة یعقوب آژند. تهران: نشر نی.
-     مستوفی، حمدالله. (1364). تاریخ گزیده. به اهتمام عبدالحسین نوایی. چاپ 3، تهران: امیرکبیر.
-     منشی کرمانی، ناصرالدین. (1328). سمط‌العلی للحضره العلیا. تصحیح عبّاس اقبال. تهران: شرکت سهامی چاپ.
-     میرخواند، میر محمد بن سیّد برهان‌الدین خاوند شاه. (1339). تاریخ روضه‌الصّفا. جلد 4. تهران: خیام، مرکزی، پیروز.
-     نطنزی، معین‌الدین. (1336). منتخب‌التّواریخ. تصحیح ژان اوبن. تهران: خیام.
-     وصّاف‌الحضره، فضل‌الله بن عبدالله شیرازی. (1338). تجزیه‌الامصار و تزجیه‌الاعصار (تاریخ وصّاف). به اهتمام محمد مهدی اصفهانی. تهران: ابن‌سینا.
-     همدانی. رشید‌الدین فضل‌الله. (1338). جامع‌التّواریخ.. به کوشش بهمن کریمی. جلد 2. تهران: اقبال.